Net als het wild de kerk in

Mijn vanochtend schoongemaakte schoenen waren weer zwart zoals bedoeld. Ik had een lange broek en lange sokken aangetrokken, een shirtje en een hemdje aan en de trui van mijn lief in mijn tas. We gaan op safari. Safari.... !!! De lieve gastvrouw van het hostel had geregeld dat we allemaal een lunchpakketje meekregen. Er zaten twee kleine banaantjes en een mandarijntje in, twee boterhammen met boter en ham, een gekookt ei verstopt in aluminiumfolie, en een pakje Jus D'orange, verpakt in zo'n Amerikaans bruine papieren zak. Gedouched en wel stonden we met de groep buiten te wachten op onze chauffeur. een halfuurtje later kwam hij aangereden in een safaribusje. We pasten er met zijn zevenen in, daar hoorde ik bij. De andere twee meiden zaten in een gewone auto achter ons. Na mijn hoofd gestoten te hebben aan de deurpost van het veel te kleine safaribusje zaten we eindelijk. Het zou een rit van twee uur zijn voordat we bij het safaripark zouden zijn. Dit werd 3 uur, gelukkig waren we super vroeg weggereden bij het hostel. Na een hobbelige, indrukwekkende, hardrijdende, adrenalinerijke reis aangekomen te zijn was er nog een flinke onderhandeling over de prijs, volgens mij zaten we er wel een uur. Mooi de tijd om even bij te komen van de hobbelige lunch in de safaribak en de gelekte jus d'orange even van me af te vegen. Gelukkig mochten we dan toch doorrijden. eerst even bij de receptie een trappetje naar beneden gewandeld en een bak koffie gedronken aan een zoetwatermeertje, zo'n handgemaakt terras die letterlijk op het water dreef, eigenlijk een terrasvlot. het bakje koffie was een kannetje waar je makkelijk vier bakken uit kon halen maar die moesten we kennelijk per persoon opdrinken. natuurlijk niet gedaan, ik zou spontaan het water in stuiteren. Toen zijn we met het busje verder gereden en wat hebben we waanzinnige dieren gezien. Giraffes, Pumba's, Gazelles, Waterbuffels, Baboons, Bavianen, Zebra's, nijlpaarden, pelikanen, groepen flamingo's, een meerkatje, kleurrijke vogels en een alhambra aan bossen en de meest kunstige bomen en landschappen, het was echt een plaatje. Zo'n schildering die ik mijn oma nog zie maken als ze de foto kon zien. Wat een rust was hier. Een soort vredigheid van stilte was er te beleven. Gewoon eigenlijk even geen woorden voor, alleen maar.. Wow... !!! Mijn schoenen waren vandaag weer grijs geworden, net als de rest van mijn kleren en mijn haar dat zo onderhand touw was geworden, of zelfs schapenvacht. Als vogelverschrikkertjes zijn we het busje weer ingestapt en zijn we teruggereden naar het hostel, een terugweg van weer 3 uur. 6 uur reizen op 1 dag maar het was de moeite waard!

De volgende dag mochten we uitslapen, echt zondag! Ook een protestantse zondag aangezien we een kerkdienst mee mochten maken.
We zijn we een uur later dan gepland vertrokken met een nog kleiner busje dan de safaribus, dacht niet dat het nog mogelijk was. De heen weg was mooi, het leek wel een videoclip van Lauren hill. De slechte wegen, de krottenwinkeltjes, het leek wel een Keniaanse Ghetto. De chauffeurs hadden keiharde reggeatton opstaan waar een schitterende stem van een donkere vrouw doorheen fladderde. Met dit op de achtergrond naar buiten kijkend, zag ik hard werkende mannen, spelende kinderen op straat die haast om elke hoekje worden aangereden aangezien iedereen er in de bebouwde kom, laat ik het zo noemen, veel te hard rijd, verbaast me echt hoe het kan dat dit verkeer functioneert. Met mijn doch zwarte schoenen stapte ik de auto weer uit aan de rand van de sloppenwijk. De donkere, beoordelende ogen staarde ons weer in de rug. Het was eergisteren dat we er voor het laatst waren en dacht na een hele dag er te hebben gelopen wel gewend te zijn maar ik was weer terug bij af. Onderdanig en wegkijkend naar beneden, de sloppenwijk in. De eerste hawwayoetjes (how are you) klonken in de verte al in de wind. Toch weer even diep ademhalen, wat niet zo een goed plan was aangezien de lucht van afval en ik weet niet wat, me weer tegemoet kwam. Het leek wel of er om elke hoekje een kerk zat, werkelijk iedereen was de zondag aan het vieren. Iedereen was blij en er klonken wel tientallen liederen en radio's door elkaar heen. Na zo'n 15 minuten kwamen we aan bij de kerk waar wij als gasten zeer welkom werden ontvangen. Stukken van de bijbel werden voorgelezen, sommigen hadden een gebed, hardop, waarna een lied door iedereen mee werd gezongen en de grote trommels door de kleine ruimte klonken. Een jongetje van zo'n 4 jaar deed mee met de ritmesectie, net als de grote mannen, dansend op de maat lekker hard op die trommels slaan, het was echt HEEL lief! Net als het kindje van dezelfde leeftijd ons de hele tijd zat aan te staren en te lachen wanneer wij moesten lachen. Het mooiste was dat dit kindje bij een gebed naast mij kwam staan en toen we weer mochten zitten bij op mijn schoot wou, die is er niet meer afgekomen totdat wij weg moesten. Had ik al verteld dat het publiek wou dat wij ook een liedje zouden zingen? Ja.... In de maneschijn, in de maneschijn.... Echt waar, met gebaren en al. ieder van ons had een kindje voor ons die we hielpen met de gebaren toen we het liedje voor de tweede keer zongen. Onwijs leuk. Met kind en al op de stoel hebben we tot 13:00 de dienst mee mogen maken. Merkte toch een aantal afkeurende blikken van wat dames toen ik dit schattige meisje op schoot had, zo'n dubbel gevoel, maar wat fijn dat het kindje het zo gezellig vond. De weg terug was natuurlijk weer door het vuilnis. Met mijn zo onderhand bruine schoenen heb ik nog wel 20 high fives uitgedeeld volgens mij. We waren vroeg in de middag terug in het hostel en hebben rustig buiten even gelunched met zijn allen. Na de lunch hebben met zijn allen de "cupsong" onder de knie gekregen die we morgen aan de 20 meiden in Kibera gaan leren. Ik heb er zin in!